مشرق- رئیس جمهور آمریکا در کنفرانس خبری که با نخست وزیر رژیم صهیونیستی برگزار کرد برای مقابله با ملت ایران تصریح نمود؛ "هیچ گزینه ای از جمله گزینه نظامی را از روی میز برنداشته ایم."

او تاکید کرد؛ "برای رسیدن به اهداف خود، تحریم ها را به این راحتی لغو نخواهد کرد." وی درمورد تعهدات دولت آمریکا به رژیم صهیونیستی گفت: "تعهدما در قبال اسرائیلی ها بیشتر از قبل شده است."

سخنان دیروز اوباما را بگذارید در کنار صحبت های هفت روز پیش او هنگام نطق در مجمع عمومی سازمان ملل که گفت: "آمریکا به دنبال تغییر حکومت ایران نیست."

او همچنین گفته بود؛ "فتوای رهبر عالی ایران می تواند مبنای دستیابی به راه حل باشد." او این مطالب را در کنار تأکید بر حقوق ملت ایران در دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای مطرح کرده بود. هر آدم عاقلی که این دو قرائت را در کنار هم بگذارد متوجه می شود که اعتماد کردن به آمریکایی ها یک سراب و یک آرزوی دست نیافتنی است.

جالب اینجاست که نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم در این کنفرانس خطاب به اوباما گفته است؛ "حتی اگر دیپلماسی هم جواب داد، تحریم ها باید ادامه یابد چون تهدیدها و تحریم ها ایران را ناچار به مذاکره کرده است."

اوباما هم همین منطق زورگویانه و تجاوزطلبانه را پذیرفته است و اذعان کرده که "تحریم ها باعث شده ایران به پای میز مذاکره بیاید!"

روایت است حضرت عیسی(ع) به سرعت در حال دویدن بود، در راه کسی از او پرسید چرا فرار می کنی؟ پاسخ داد از صحبت با احمق فرار می کنم.

سائل دوباره پرسید: تو همان مسیحی هستی که مرده زنده می کنی، کور و کر شفا می دهی؟ حضرت مسیح گفت؛ بله من همانم! او گفت؛ همین احمق را درمان کن. مسیح پاسخ داد؛ آن کارها را با سرّ غیب و اسم اعظم انجام می دادم، اما با تمام مهربانی هزاران بار آن را بر آن احمق خواندم و او شفا نیافت.

سائل علت آن را پرسید. مسیح گفت: رنج حماقت، قهر خداست.

مولانا در دفتر سوم مثنوی معنوی این داستان را نقل می کند و به کسانی که با احمق ها روبه رو می شوند یک نصیحت عالمانه می کند و می گوید:

زاحمقان بگریز چون عیسی گریخت
صحبت احمق بسی خونها بریخت
اندک اندک آب را دزدد هوا
وینچنین دزدد هم احمق از شما

ظاهرا اوباما و تیم همراهش در سفر آقای روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران، مطابق مصالح و منافع آمریکا خوب پیش می رفت و با انعطاف و تغییر مواضع مستبدانه و ستمکارانه قبلی، داشت یخ مذاکره با ایران را آب می کرد. آثار این انعطاف و متفاوت بودن را در نطق رئیس جمهور آمریکا و نیز التماس برای مذاکره تلفنی (بنا به نقل آقای ظریف که 6 بار از کاخ سفید برای مذاکره تلفنی تماس برقرار شد) نشان داد.

اما آمدن یک احمق وسط این گفتگوها همه چیز را به هم زد.

بدون شک نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی یک احمق بیش نیست. او نماینده رژیمی است که 50 سال است با جنگ، خونریزی، اشغال سرزمین، حبس وشکنجه هزاران نفر از ملت فلسطین، تجاوز به دولت های عربی و... شناخته می شود.

اعراب در مذاکرات صلح با این رژیم اشغالگر به جایی نرسیدند و به قول مولانا صحبت با این احمق بسی خون ها بریخت.

فرزندان امام(ره) در لبنان و یاران انقلاب اسلامی در فلسطین اشغالی در جنگ 33 روزه، 22 روزه و 8 روزه پوزه این رژیم را به خاک مالیدند. چراکه روی قاعده دیپلماسی مولانا عمل کردند. آنها از صحبت با احمق گریختند و تن به صحبت ندادند و با رژیم صهیونیستی با زبانی صحبت کردند که او از 50 سال پیش تاکنون این زبان را برای مکالمه انتخاب کرده بود.
یعنی زبان گلوله و موشک!

در آستانه ورود نتانیاهو به نیویورک، جان کری هم طی گفتگویی تصریح کرد: "لغو تحریم ها را بررسی هم نمی کنیم."

ملت ما که از میزان صداقت و راستی آمریکایی ها خبر دارد و 50 سال است با امپریالیسم دست و پنجه نرم می کند، پای همه هزینه های آن هم ایستاده است. سخن این است که آیا دیپلمات های ما که در عرصه نبرد دیپلماتیک می خواهند فسفر بسوزانند متوجه این مهم هستند؟

امام سجاد(ع) در برابر تبهکاری های یزید از حماقت دشمن گله نمی کند. حتی خداوند را سپاس می گوید که دشمنان اهل بیت(ع) را از احمق ترین انسان ها قرار داده است. او نیک می داند که رنج حماقت احمق ها از قهر خداست. آقای نتانیاهو یک احمق است و او دچار قهر خداست. اگر او به نیویورک نمی رفت و اوباما را وادار به سخن نمی کرد ما باید سال ها تلاش می کردیم تا عدم صداقت اوباما و گردانندگان اصلی سیاست خارجی کنونی آمریکا در قبال ایران را درست معرفی کنیم. آنها خود را لو دادند و نشان دادند که هنوز مقاصد شومی را در مقابله با ملت ایران دنبال می کنند. اوباما نمی تواند با غیرت ملی ایرانیان شوخی کند.

حتی اشتون متوجه این حماقت شده است. دیروز بی بی سی به نقل از او خطاب به احمق های پشت صحنه دیپلماسی آمریکا گفت: فضای مذاکره با ایران را مثبت نگه دارید.

ما دهها بار گفته ایم نه بمب داریم نه می خواهیم بسازیم و فتوای تحریم آن را هم داریم. این حرف ها را داریم به کسی یا کسانی می گوییم که بر انبوهی از سلاح های هسته ای و کشتارجمعی تکیه زده اند و به پشتوانه آن دارند با ما سخن از تهدید و تحریم می گویند.

آنها حرف ما را قبول ندارند می گویند باید اعتمادسازی و شفاف سازی کنید بعد هم به این حرف اکتفا نمی کنند و مجموعه ای از اقدامات ظالمانه را هم مرتکب می شوند و بعد هم می گویند گزینه نظامی را هم روی میز داریم.

به نظر نفس پذیرش فرآیند این نوع گفتگو با این جماعت که ده سال به طول کشیده احمقانه نیست؟

آنها هر اقدام اعتمادساز و شفاف را با تهدید و تحریم جدید پاسخ دادند. یکی نیست از آنها بپرسد شما که امنیت و حیات ما را تهدید می کنید چه تضمینی وجود دارد که در گزینه نظامی شما بمب اتمی وجود نداشته باشد. شما برای اعتمادسازی و شفاف سازی چه کاری کرده اید. چرا کاری را از ما می خواهید که خودتان عین آن را انجام نمی دهید؟

برتراند راسل فیلسوف انگلیسی جمله ای دقیق در شناخت آمریکایی ها و ماهیت جنگ طلبی آنها دارد و می گوید؛ آمریکایی ها خودخواه هستند آنها معتقدند آمریکا مال آمریکایی هاست اما آسیا و آفریقا مال آسیایی ها و آفریقایی ها نیست."

هم او می گوید؛ "تنها حماقت یک سیاستمدار، کافی است که شعله های جنگ افروخته شود"
او درست فهمیده بود. ما اکنون بیش از سه دهه است گرفتار حماقت رهبران آمریکا و رهبران رژیم صهیونیستی هستیم.

نگارنده معتقد است گفتگو با آمریکایی ها بی فایده است. تنها فایده آن اثبات دشمنی و تبهکاری های آنهاست. تا وقتی که در لابی صهیونیستی سیاست خارجی آمریکا احمق ها حاکم اند، ما نتیجه نمی گیریم. ما باید با تأسی به حضرت مسیح(ع) از گفتگو با آنها بپرهیزیم چه رسد به برقراری رابطه!

لذا گفتگوی تلفنی با اوباما در دقیقه 90 سفر با روحانی یک خطای دیپلماتیک بود و دیگر نباید تکرار شود.

*محمدکاظم انبارلویی/ رسالت